Z historii gminy

Andrzej Kubala, syn Bronisławy i Jana, urodził się 10 lutego 1895 r. w Dębnie. Po skończeniu technikum, młody absolwent odbył służbę wojskową. Andrzej w 1930r. objął stanowisko wójta gminy Dębno, które sprawował do 1946 r. Po wybuchu wojny i Utworzeniu Generalnej Guberni, w której znajdowała się nasza gmina, dotychczasowego wójta pozostawiono na swoim stanowisku. Niemcy myśleli, że dotychczasowi urzędnicy, zobowiązani do pracy pod karą śmierci, będą pomagać okupantom w ciemiężeniu ludności. Ale dębiński wójt nie należał do zdrajców ojczyzny, przez wszystkie lata okupacji mężnie stawiał czoła Niemcom, na każdym kroku utrudniał im życie w naszej gminie.
Andrzej Kubala poślubił Małgorzatę, z którą miał sześcioro dzieci: Marię, Annę, Józefę, Stanisława, Kazimierza i Genowefę. Niestety, szczęśliwe życie ich rodziny przerwała śmierć Małgorzaty, która zmarła bardzo młodo – w wieku 31 lat. Po pewnym czasie ożenił się po raz drugi, tym razem z Alicją, z którą miał dwójkę dzieci: Julię i Zofię. Rodzicami Chrzestnymi Julii byli Kamila Grochal i Sekretarz gminy Julian Grochal. Andrzej i Julian żyli w bardzo dobrych relacjach, zarówno prywatnie jak i służbowo. Obydwoje bardzo dobrze posługiwali się językiem Niemieckim, co ułatwiało im zarówno pracę w urzędzie gminy, jak i pracę konspiracyjną. Sam Andrzej bardzo często przynosił do domu niemieckie gazety, które czytał w celu rozpoznania sytuacji panującej wśród Niemców.
Rok po wyzwoleniu Andrzej został aresztowany przez UB. Oficjalną przyczyną zatrzymania był zarzut włamania do urzędu gminy. Ale możemy się domyślać, że był osobą niewygodną dla nowych struktur rządowych. Byłego wójta przetrzymywano w piwnicy więzienia Brzeskiego na ulicy Okocimskiej. Więźniowie żyli tam w ciężkich warunkach. Przeznaczone dla niego racje żywnościowe były bardzo niskie. Czasami pozwalano na odwiedziny jego córce, która przynosiła mu wtedy kawę i kawałek chleba. Członkowie Urzędu Bezpieczeństwa próbowali go złamać, proponowali mu także dołączenie do partii, ale Andrzej był nieugięty. Po miesiącu bezowocnych przesłuchań i braku dowodów, wypuszczono go na wolność.
Podobno po wojnie ułatwił wyjazd za granicę działaczowi ruchu oporu Stanisławowi Gucwie.
Andrzej Kubala jako były wójt, który przepracował aż 16 lat dla dobra ojczyzny, nigdy nie doczekał się żadnych wynagrodzeń bądź odszkodowań za swoje liczne poświęcenia dla ukochanej Polski w czasie okupacji. Zmęczony chorobą, żył bardzo skromnie aż do swej śmierci, która nastąpiła 18 listopada 1965 r. Pochowany został na cmentarzu parafialnym w Dębnie.
Nie możemy także zapomnieć o bracie Andrzeja – Stanisławie. W czasie wojny on również piastował stanowisko w naszej gminie, a mianowicie był inkasentem. On także poszedł w ślady brata i brał czynny udział w ruchu oporu, który na naszym terenie działał bardzo prężnie. Stanisław podczas okupacji ukrywał u siebie radio, podejmował wielkie ryzyko, gdyż wtedy posiadanie tego sprzętu było surowo zabronione. Jako że znał się na radiach, mieszkańcy gminy mogli szukać u niego pomocy, kiedy czyjś aparat uległ zepsuciu. Po wojnie rodzina Stanisława rozbierała stodołę. która była jego pracownią. Znaleziono wtedy pod strzechą dużo kabli, które prawdopodobnie miały związek ze słuchaniem zagranicznych rozgłośni radiowych.
Niestety nie znamy szczegółów chlubnej pracy Andrzeja Kubali na rzecz Polski, co spowodowane jest tym, że był osobą skrytą, nie szukającą rozgłosu i nie przechwalającą się swoimi poczynaniami. O swej pracy nie chciał opowiedzieć nawet swoim dzieciom. Jeśli w domu poruszał sprawy służbowe, mówił bardzo cicho, żeby przypadkiem nikt poza rozmówcami czegoś nie usłyszał. Po prostu bał się o swoich bliskich, żył zasadą „ im mniej wiesz, tym lepiej śpisz”.
Dzisiaj powinniśmy być dumni, że w naszej gminie byli wtedy ludzie, którzy na pierwszym miejscu stawiali sobie dobro mieszkańców, tak jak i gminy oraz całej ojczyzny.

Na zdjęciach znajdują się:
1. Andrzej Kubala z córkami (zdjęcie powojenne)
2. Andrzej, córki Julia i Zofia oraz druga żona Wiktoria